توفیق شد یکی از دوستای مجازی م رو که اهلهند هست، دوشنبه زیارت کنم که با خانمش اومده بود ایران. این برادر مومن و شیعهرو سال هاست که می شناسم و به وجودش واقعا افتخار می کنم. سختی هایی که این بچهها در یه کشور غیرمسلمون می کشن، و تلاش هایی که برای حفظ دین و تبلیغ اون دربلادشون می کنن، واقعا حیرت انگیز و ستودنیه.
این برادر هندی 4 سال پیش هم اومده بود ایرانبرا اولین بار (4 سال پیش شرح مفصل این دیدارو تو همین وبلاگ نوشته بودم) و با اینکه خیلی وقتش محدود بود، تونسته بودم یه ساعت ببینمش.حالا بعد از 4 سال دوباره اومد ایران تا حضرت امام رضا و حضرت معصومه رو زیارتکنن. 6 ماهی میشه ازدواج کرده حدودا.خانمش رو نمی شناختم و بسیار مشتاق دیدنشبودم.
توی برنامه ی کاروانشون اصن تهران گنجوندهنشده بود.بهم گفته بود سعی می کنه یه سر بیاد تهران که من و همسرم رو ببینه.همسرم رو از زمان مجردی می شناخت.ولی نمی دونست ما باهم ازدواج کردیم!
به دلیل این که خانمش بارداره و تو این سفریکم اذیت شده بود، بهم گفت متاسفم که نمی تونم بیام تهران. خیلی ناراحتشدم.براش کلی هدیه خریده بودم. دوس داشتم خانمشو حتما ببینم. می خواستمببینم این پسر مومن و فعال و خوش اخلاق با کی ازدواج کرده.می گفت کاش میشد تو یهسر بیای قم.
خدا رو شکر همسرم لطف کرد و مرخصی گرفت (تشکرویژه همسر جان
) و روز دوشنبه برا دیدنشون باهم رفتیم قم. و تو حرم باهم قرارگذاشتیم. وقتی ما دو تا رو باهم دید، اینقد ذوق زده شده بود که نگو.خیلیخوشحال شد منم خیلی خوشحال شدم که دیدمشون. چقد خوب بود دیدار یه زوج هندیدوست داشتنی و مومن.
کلی نشستیم صحبت کردیم. از دین، از فرهنگ،از ت، از اوضاع کشمیر، از حاج قاسم، از عین الاسد، از جنگ رسانه ای، از نی نی دار شدن، از جشن عروسی هامون.
این وسط مهدی هم گاهی گوش میداد، گاهی میخندید، گاهی جیغ می کشید و البته یه جا دیگه بچه م خوابش برد!
واقعا روز خوبی بود. کلی شارژ شدم.
حقیقتا اسلام ناب، هر مرزی رو بی معنیکرده. وقتی با دوستان خارجی مومنم صحبت می کنم، حقیقتا یادم میره که از کشورهایمختلفی هستیم. اینقدر قلب ها به هم نزدیکه که حد نداره. امیدوارم زنده باشم وببینم روزی رو که تمام مرزهای عالم برداشته میشه و همه ی ملت ها آزادانه و مومنانهباهم صمیمی و یکدل می شن و در صلح و صفا و آرامش در کنار هم زندگی می کنن و از حق و حقیقت پیروی می کنن.بهامید اون روز.
درباره این سایت