آدم انتقادناپذیر اونی نیس که نقدهایی که بهشمیشه رو قبول نمی کنه (خب چون خیلی وقتا نقدها بجا نیست) بلکه اونیه که تا می بینهیکی داره (با هر لحنی) بهش نقد می کنه، فوری یه شیطونک خبیث (که بزرگان بهش میگنهوای نفس) توی مغزش با یه پلاکارت شروع می کنه به بالا و پایین پریدن و بهش هشدارمیده که ببین داره منو نقد می کنه ها.منو. من. من. من.» بعد هم مکانیزمهای بعدی مغزش اتوماتیک وار شروع می کنه به واکنش که فک کرده کیه» یا من خیلیخوبی بهش کردم، یادش رفته» یا خودشم فلان ایراد رو داره» یا می خواستم فردا بهشفلان لطف رو بکنم، دیگه کنسله!» یا .
اون بیچاره داره به یکی از رفتارهات نقد میکنه و تو اصن نشنیدی چی گفت!! چون دائما داشتی به من» بودنت فک می کردی.هواینفس کرت کرد.
کر نشو.بزن تو دهن اون شیطونک و بهش بگوخفه شو صب کن ببینم چی میگه.انتقادها رو با هر لحنی که هست، بشنو. انتقادهاحتی اگه وارد نباشه، کمک کننده ست.منیت رو کنار بذار.
امان از این من من کردن»ها، از این منیت»ها. خدا خودش بهمون رحم کنه.
درباره این سایت